Natuurlijk hebben we bij Loon voor Later de column van Sheila Sitalsing in de Volkskrant van deze week over de pensioenen ook gelezen, maar er stond zoveel onzin in dat we niet wilden bijdragen aan het verspreiden van de onvolmaakte visie van een gemakzuchtig columnist. Die had duidelijk de klok horen luiden maar wist niet waar de klepel hing.
Pensioensprookje
Ze componeerde haar column in de vorm van een sprookje. Ze beschreef de ouderen als hebzuchtige wezens die willen snoepen uit het mandje van de pensioenen, waardoor er niets meer zou overblijven voor jongere wezens die zo verlangend keken naar het lekkers.
Plank mis
In de discussie van de afgelopen tijd had Sheila, zo bleek, een paar belangrijke ontwikkelingen gemist. Dat er steeds meer deskundigen zijn die erop wijzen dat de vrees van de jonkies op niets is gebaseerd. Pensioenfondsen maken mega-rendementen die ze om onduidelijke redenen van hebzuchtige wezens in Den Haag niet mogen meetellen als inhoud van het mandje van Sheila Sitalsing. Dat staat nog los van het feit dat de jonkies van Sheila zich opwinden over het kwijtraken van iets waaraan ze nog niet of nauwelijks hebben bijgedragen. Als je goed naar het mandje kijkt zie je dat er genoeg is voor iedereen. Dat komt ook, omdat de oudjes meer in het mandje hebben gestopt dan ze eruit halen. Maar dat was Sheila ontgaan.
Vals frame
De oudjes snoepen van de jonkies is een vals frame, ergens met politieke redenen bedacht, met succes rondgebazuind en op het bureau van Sheila neergedaald net op het moment dat de meeste andere wijze mensen erachter zijn dat dit een valse voorstelling van zaken is. Een nepverhaal, zogezegd. Het is dus omgekeerd: oud betaalt voor jong.
De reactie die De Volkskrant niet wilde plaatsen
We besteedden niet eerder aandacht aan het werk van Sheila omdat we niet willen bijdragen aan onzinberichten en we dachten dat iemand bij de krant haar zou attenderen op het feit dat ze naast het mandje had geplast.
Nee, dus! Pensioendeskundige Rob de Brouwer, econoom, voormalig ambtenaar en directeur van Hoogovens zag het weerwoord dat hij volgens KBO-Brabant stuurde naar De Volkskrant niet geplaatst.
Dat vinden we niet erg sportief en daarom hier wat hij Sheila Sitalsing had willen vertellen:
Het weerwoord
“Mevrouw Sitalsing slaat in haar ijver de ouderen af te zeiken een paar essentiële dingen over. De oudere kinderen hebben, toen ze klein waren, het mandje gevuld. Zij eisen niet de snoepjes die de jonge kindjes in het mandje leggen, maar hun eigen snoepjes. De fee, het pensioenstelsel, moet over straat met een steeds zwaarder mandje. De snoepjes vallen er bijna uit, zoveel heeft ze er. Maar ze moet van haar baas tegen de grote kinderen zeggen dat er toch te weinig snoep is. Maar er is nu juist teveel snoep. Ondanks het feit dat de jonge kindjes iedere dag weer te weinig snoepjes in het mandje leggen.
Geen wonder dat de oudere kinderen beginnen te krijsen. Het zijn nota bene hun eigen snoepjes die hier worden onteigend!”.
