Na het overhaaste vertrek van Nijpels staat het ABP opnieuw voor de opgave een bestuursvoorzitter te vinden. Zou het ABP nu nadenken over een profielschets die past bij de eisen die de moderne tijd stelt en bij wat het ABP nodig heeft? De NBP blijft alert en zal niet aarzelen zo nodig weer actie te voeren.

Nu het onderzoek van DNB en AFM naar Nijpels gestopt is (en de man had nog wel zoveel vertrouwen in de uitkomst), loopt onze samenleving nog steeds het risico dat hij op enig moment opnieuw opduikt in een positie met financiële verantwoordelijkheden. Ook de positie van Zalm blijft uitermate pijnlijk. Dat onderzoek van DNB uitwijst dat hij kan aanblijven bij ABN AMRO verbaast natuurlijk niemand. Zij hadden immers al eerder het groene licht voor deze benoeming gegeven.

Niet de huidige problemen met de banken, maar de komende problemen met de pensioenen zullen in Nederland de komende jaren centraal staan en de politieke discussie gaan domineren. Pensioenfondsbestuurders en politici geven er nog steeds de voorkeur aan dit te verzwijgen, omdat het een electorale tijdbom betekent en dat kunnen zij in de aanloop naar 9 juni 2010 niet gebruiken. Na de val van het vierde kabinet Balkenende is de chaos compleet. De discussies over AOW en aanvullende pensioenen worden tot nader order uitgesteld. Dat de financieel-economische positie van ouderen intussen steeds meer in het gedrang komt, is duidelijk. En alsof dat nog niet genoeg is, zullen naar verwachting ook de lokale lasten enorm gaan stijgen. Reeds nu lopen de woonlasten in de verschillende gemeenten zeer ver uiteen.

Het aftreden van Nijpels als ABP voorzitter geeft aan dat het old-boys-network niet langer onaantastbaar is. Het is bemoedigend te zien dat stevig onderbouwde oppositie tegen dit soort benoemingen kennelijk effect heeft. De NBP zal deze lijn zeker voortzetten. Een grote voorjaarsschoonmaak van het ABP bestuur is urgent, en het verwijderen van Harry Borghouts en Xander den Uyl zou een goede eerste stap zijn. Een harde aanpak is beslist nodig, want de neiging om weer over te gaan tot ‘business as usual’ is groot.

We zijn u de volledige ontslagbrief van Nijpels van 19 februari 2010 nog schuldig, waarin hemzelf natuurlijk niets te verwijten valt, maar de schuld bij de media gelegd wordt. Een artikel in Trouw op 22 februari, ‘Nijpels stapt op als voorzitter ABP’, geeft het standpunt van de NBP over de noodzakelijke sanering van het ABP bestuur goed weer (lees hier volledige artikel). De Volkskrant licht op 22 februari 2010 een tipje van de sluier op waaruit blijkt dat de werkelijkheid misschien toch een andere is dan Nijpels ons graag doet geloven.

Het onvermijdelijke is gebeurd, Nijpels stapt eindelijk op bij het ABP. Zijn verleden heeft hem letterlijk ingehaald. Het begin van de grote bestuurlijke voorjaarsschoonmaak bij het ABP? Kees de Lange wijdt er een weblog aan onder de titel ‘Nijpels weg, wie volgt?’.

Een boeiend weekje met een brief van 4 februari 2010 van ouwe jongens Wientjes (CDA) en Hermans (VVD) van VNO NCW en MKB aan de Eerste Kamer. Ja, die bestaat nog, en de heren wisten dat, want Hermans zit erin. De brief betoogt dat we al die mannetjes die in Nederland de dienst uitmaken in besturen en commissariaten en zich daar riant voor laten belonen ab-so-luut onmisbaar zijn en dat inperking van hun baantjesstapelen ongewenst is. Een niet zo toevallig detail: ook Elco Brinkman en Ed Nijpels maken deel uit van het bestuur van VNO NCW. De heer Wientjes roept zoveel weerzin op, dat Simon van der Schoot er een sonnet aan gewijd heeft.

Wat jammer nu dat op 10 februari RTL-Z Nieuws de hand wist te leggen op een brief van 19 juni 2009 van De Nederlandsche Bank (DNB) aan het toenmalige Scheringa imperium DSB. Hierin wordt genadeloos vastgesteld dat Nijpels en Linschoten (beiden VVD) grandioos gefaald hebben in hun rol van commissaris bij deze woekerbank. Alleen Nijpels zelf en het ABP bestuur geloven nog dat deze storm wel over zal waaien. Wat we bij de NBP denken? Lees het weblog onder de titel “de blunderbrigade” van Kees de Lange er op na.

Te veel heren tegelijk dienen is voor een normaal mens onmogelijk. Want al te snel ontstaat er een moreel probleem. Nijpels, de man van al die bijbaantjes, heeft hier geen enkele moeite mee. Als commissaris bij zowel DSB als de Tros jongleerde hij op een manier die uniek genoemd mag worden. Lees ook het weblog van Kees de Lange onder de titel ‘De Tros los’.

Ed Nijpels blaast zich nog even op, naar wij als NBP van harte hopen als één van de laatste acties voor zijn definitieve afscheid in verband met de DSB affaire. In een interview in IPN Magazine van december 2009 – januari 2010 wordt weer eens een oefening in nietszeggendheid gehouden. En ja, even een kleine hersenbreker voor onze lezers. Kan een brief waarin je stelt geen antwoord te willen geven op een ontvangen brief nu wel of niet als een antwoord beschouwd worden? Het zeer korte en buitengewoon arrogante ‘antwoord’ van bestuursvoorzitter Nijpels op wel twee Open Brieven van de NBP tegelijk willen we u niet onthouden. Vanaf nu zal het ABP consequent betogen dat alle NBP brieven beantwoord zijn. Nog een interessant punt. Radio Limburg had het plan opgevat een discussie te organiseren tussen onze vice-voorzitter Leo van Heesch en een ABP-bestuurder. Helaas, geen van de ABP bestuurders was beschikbaar, want Maastricht was te ver. Al eerder werden vergelijkbare smoezen gegeven voor een televisiedebat in Hilversum. Jammer voor het ABP dat Nederland zo onmetelijk groot is….

Het is onrustig in pensioenland. Nu de commissie Frijns met een rapport is gekomen waarin de kwaliteit van pensioenfondsbesturen dikwijls als onvoldoende wordt gekenmerkt, zijn de rapen gaar. Het bedrijfstakpensioenfonds voor de grootmetaal, Metalelectro (PME), een fonds in grote problemen, zag geen andere oplossing dan 6 bestuursleden te vervangen door 2 deskundigen. Een klein rekensommetje leert dat deze voormalige bestuursleden dus voor ongeveer een derde deel deskundig waren. Tegelijk is het natuurlijk geen nieuws.

Het rapport Goudswaard is uit en volgt de welbekende werkgeversagenda op de voet. Geen woord over wanbeleid en incompetentie bij de besturen van bedrijfstakpensioenfondsen, geen woord over de noodzaak om tot representatief, oordeelkundig pensioenfondsbestuur te komen, maar een nieuwe poging de zwarte piet bij de slachtoffers, de fondsdeelnemers te deponeren. U kent het wel: het pensioenstelsel versterken door het eerst te slopen.

De inkt van het rapport was nog niet droog of werkgeversvoorzitter Wientjes en werkgeversminister Donner hadden het al omarmd. In zijn weblog geeft Kees de Lange onder de titel ‘belubberd en bedonnerd’ onverdund zijn mening.

Tenslotte laat de CSO zijn stem horen over de noodzaak de arbeidsdeelname van ouderen te bevorderen, liever dan de AOW leeftijd te verhogen.

Het rapport van de commissie Frijns is uit, en is uitermate kritisch over de wijze waarop veel pensioenfondsen bestuurd worden: paternalistisch, met onvoldoende kennis van zaken, en slecht communicerend. De lezers van deze website zullen niet verbaasd zijn.  Kees de Lange wijdt er een kritisch weblog aan.

De rol van de banken en hun verantwoordelijkheid voor het ontstaan van de crisis, het obscene bonusjagen,en het ontoereikende toezicht van De Nederlandsche Bank (DNB) kwamen de afgelopen week uitgebreid in het nieuws. In De Pers van 20 januari lezen we een kritisch artikel, ‘Ontken, schuif af en bagatelliseer’.

Doordat de gemiddelde leeftijd toeneemt, moeten pensioenfondsen grotere reserves aanhouden. Hierdoor zakt de dekkingsgraad van het ABP opnieuw onder de kritische waarde van 105.
Op diverse niveaus wordt al geprobeerd de geesten rijp te maken voor grote verslechteringen in ons pensioenstelsel. Het wordt dan wel gepresenteerd als het vergroten van de houdbaarheid van het stelsel, maar is natuurlijk gewoon afbraak van een verworvenheid van tientallen jaren. In het FD van 22 januari wordt door de commissie Goudswaard een uitermate zorgelijk beeld geschilderd. Verhullend spraakgebruik is bij pensioenen helaas normaal, en het ABP doet er hard aan mee. Lees wat men de deelnemers te melden heeft, en lees het weblog van Kees de Lange hierover.

Het feit dat een aantal pensioenfondsen het ondanks de crisis relatief goed doen en een groot aantal andere slecht, doet de vraag rijzen of de verplichte winkelnering die geldt bij de meeste bedrijfstakpensioenfondsen nog wel zo’n goed idee is. Naar de mening van de NBP is verplichtstelling weliswaar nodig, maar keuzevrijheid van deelnemers over bij welk fonds zij zich willen aansluiten zou slecht functionerende fondsen met hun neus op de feiten drukken. Als mensen met de voeten kunnen stemmen, zal dit heel snel sanerend werken op regentesk bestuurlijk gedrag. Op 14 januari denkt Marcel Tak in ‘Stop de pensioendwang’ op de website van IEX, langs vergelijkbare lijnen.

Tenslotte medezeggenschap. Lees hier de toelichtingen van Fatma Koser Kaja (D66) en Stef Blok (VVD) op hun initiatiefwetsvoorstel, en neem kennis van de weerstanden die bij bepaalde politieke partijen leven om u inspraak in uw eigen pensioensituatie te geven.

De tweede Open Brief aan het ABP heeft weer het nodige losgemaakt. In de Volkskrant van 13 januari werd aandacht besteed aan de Open Brief, terwijl ook in regionale bladen onze brief uitgebreid in het nieuws kwam. Zeer veel publiciteit dus al met al. In het Parool van 14 januari kwam het ABP vervolgens met een reactie waarin de NBP onder meer het verwijt krijgt verkeerde cijfers te presenteren. In zijn weblog zet Kees de Lange onder de titel “NBP rekent uitstekend” daarom maar weer eens een aantal zaken recht.

In het Financieele Dagblad van 11 januari 2010 verscheen een commentaar over het feit dat pensioenfondsen nauwelijks meer het vertrouwen van de burger genieten. Geen nieuws voor lezers van deze website natuurlijk. Waar in het artikel aan voorbij wordt gegaan is dat veel van de ellende is toe te schrijven aan slecht beleggingsbeleid bij diverse fondsen. Helaas wordt transparantie regelmatig met de mond beleden, maar zelden in de praktijk gebracht.

In de NRC van 15 januari verscheen een artikel waarin minister Donner betoogt haast te willen maken met een verbetering van de medezeggenschap van gepensioneerden. In eerste instantie wilde hij dat doen uitsluitend in overleg met vakbonden en werkgevers. Dat is alsof je de slager vraagt vegetarische producten te gaan verkopen. Pas na aandringen van anderen is besloten ook de koepel van ouderenorganisaties, de CSO, bij het overleg te betrekken. We wachten af.

Het ABP heeft de gewoonte om bij fundamentele kritiek op het functioneren van het fonds de andere kant op te kijken. Aangezien het om geld van de deelnemers als primaire risicodragers gaat, meent de NBP dat een dergelijke regenteske opstelling onaanvaardbaar is en niet langer past bij de huidige tijd. Reden om een tweede Open Brief aan het ABP te schrijven. We zijn benieuwd.