Het aftreden van Nijpels als ABP voorzitter geeft aan dat het old-boys-network niet langer onaantastbaar is. Het is bemoedigend te zien dat stevig onderbouwde oppositie tegen dit soort benoemingen kennelijk effect heeft. De NBP zal deze lijn zeker voortzetten. Een grote voorjaarsschoonmaak van het ABP bestuur is urgent, en het verwijderen van Harry Borghouts en Xander den Uyl zou een goede eerste stap zijn. Een harde aanpak is beslist nodig, want de neiging om weer over te gaan tot ‘business as usual’ is groot.

We zijn u de volledige ontslagbrief van Nijpels van 19 februari 2010 nog schuldig, waarin hemzelf natuurlijk niets te verwijten valt, maar de schuld bij de media gelegd wordt. Een artikel in Trouw op 22 februari, ‘Nijpels stapt op als voorzitter ABP’, geeft het standpunt van de NBP over de noodzakelijke sanering van het ABP bestuur goed weer (lees hier volledige artikel). De Volkskrant licht op 22 februari 2010 een tipje van de sluier op waaruit blijkt dat de werkelijkheid misschien toch een andere is dan Nijpels ons graag doet geloven.

Na het overhaaste vertrek van Nijpels staat het ABP opnieuw voor de opgave een bestuursvoorzitter te vinden. Zou het ABP nu nadenken over een profielschets die past bij de eisen die de moderne tijd stelt en bij wat het ABP nodig heeft? De NBP blijft alert en zal niet aarzelen zo nodig weer actie te voeren.

Nu het onderzoek van DNB en AFM naar Nijpels gestopt is (en de man had nog wel zoveel vertrouwen in de uitkomst), loopt onze samenleving nog steeds het risico dat hij op enig moment opnieuw opduikt in een positie met financiële verantwoordelijkheden. Ook de positie van Zalm blijft uitermate pijnlijk. Dat onderzoek van DNB uitwijst dat hij kan aanblijven bij ABN AMRO verbaast natuurlijk niemand. Zij hadden immers al eerder het groene licht voor deze benoeming gegeven.

Niet de huidige problemen met de banken, maar de komende problemen met de pensioenen zullen in Nederland de komende jaren centraal staan en de politieke discussie gaan domineren. Pensioenfondsbestuurders en politici geven er nog steeds de voorkeur aan dit te verzwijgen, omdat het een electorale tijdbom betekent en dat kunnen zij in de aanloop naar 9 juni 2010 niet gebruiken. Na de val van het vierde kabinet Balkenende is de chaos compleet. De discussies over AOW en aanvullende pensioenen worden tot nader order uitgesteld. Dat de financieel-economische positie van ouderen intussen steeds meer in het gedrang komt, is duidelijk. En alsof dat nog niet genoeg is, zullen naar verwachting ook de lokale lasten enorm gaan stijgen. Reeds nu lopen de woonlasten in de verschillende gemeenten zeer ver uiteen.

Op vrijdag 12 maart bracht omroep MAX in het programma Knelpunt een speciale uitzending over onze pensioenen. In een fel debat tussen Gerard Riemen, voorzitter Vereniging Bedrijfstakpensioenfondsen en Kees de Lange, voorzitter Nederlandse Bond voor Pensioenbelangen, stonden de standpunten scherp tegenover elkaar. Riemen bagatelliseerde zoals altijd de problemen en had niets op met brede medezeggenschap van gepensioneerden, De Lange ging uitgebreid in op falende fondsbesturen en slecht beleggingsbeleid. Heeft u de uitzending gemist? Zie hier de herhaling. In een opinieonderzoek laat MAX zien, zoals uit diverse onderzoeken al eerder was gebleken, dat het vertrouwen van de meerderheid van de Nederlanders in het pensioenstelsel volledig verdwenen is.

Het ABP was weer eens in het nieuws, en natuurlijk opnieuw in negatieve zin. In het Financieele Dagblad van 11 maart wordt bericht over een tweetal niet integere beleggers bij dit fonds. Dat zal de verplichte deelnemer vertrouwen geven! Met graagte roert het ABP de trom over een artikel in de Geldgids (februari-maart 2010) van de Consumentenbond waarin nogal oppervlakkig betoogd wordt dat het ABP het minder slecht zou doen dan een aantal andere pensioenfondsen. Daar valt wel wat op af te dingen, zoals Leo van Heesch in zijn weblog uitlegt. Steeds meer verwordt voorlichting tot schaamteloze propaganda.

Dat er met ons pensioenstelsel veel mis is, is zo langzamerhand tot iedere Nederlander, behalve de fondsbesturen, doorgedrongen. Op de website Me Judice betoogt Bernard van Praag in het artikel ‘Laat pensioengerechtigden meebeslissen over het pensioenstelsel’, nog maar eens dat zonder medezeggenschap van gepensioneerden het pensioenstelsel volstrekt ongeloofwaardig is.

In een uitgebreide brief aan de pensioenfondsen velt De Nederlandsche Bank (DNB) een vernietigend oordeel over het beleggingsbeleid en de beleggingsstrategie van veel fondsen. Ook het korte-termijn denken van de fondsen wordt scherp bekritiseerd. Op deze website zijn deze standpunten al veel vaker verkondigd en onderbouwd, maar nieuw is dat de toezichthouder het keihard zegt. Voor de fijnproevers is er de volledige brief van DNB. DNB constateert onder meer ‘dat pensioenfondsen geen goed zicht hebben op het eigen vermogen’. Dat is ronduit verbijsterend, omdat de dekkingsgraad wordt vastgesteld juist op basis van dit eigen vermogen en omdat uit die dekkingsgraad weer de indexatie van de pensioenen volgt. Waar zijn we in ’s hemelsnaam mee bezig? In een weblog laat Prof. Dr. John de Vries uit Limburg zijn licht schijnen over de uitermate schimmige discussie over diezelfde dekkingsgraad. Hoe die berekend wordt mag u niet weten, maar uw pensioen hangt er wel van af!! Een schandelijke vertoning, en onbegrijpelijk dat er nog mensen vrij rondlopen die de voorwereldlijke manier waarop pensioenfondsen bestuurd worden verdedigen.

Fondsbesturen betogen nog altijd dat fatsoenlijke medezeggenschap en medebestuur van gepensioneerden over hun eigen uitgestelde loon overbodig en zelfs ongewenst zijn. U kent het standpunt van de NBP op deze punten. Gelukkig wordt onze visie nu krachtig ondersteund door een rapport van Netspar onder de titel ‘Çonsumenten aan het Roer’. Hierin wordt duidelijk gesteld dat de fondsbesturen achterhoedegevechten voeren. Precies de woorden van de NBP.

De vakorganisatie FNV wil de pensioenpremies niet verder verhogen om de werkgevers tegemoet te komen. Dit is de opmaat naar een enorme verslechtering van ons pensioenstelsel. Gevreesd moet worden dat werkenden met veel lagere pensioentoezeggingen genoegen zullen moeten nemen, en dat gepensioneerden met een toenemend verlies van koopkracht moeten rekenen omdat de indexatie jarenlang niet of onvolledig zal worden uitgekeerd. Hier wreekt zich het feit dat de pensioenfondsen gekaapt zijn door de deelbelangen van vakbonden en werkgevers.

Minister Donner begint in te zien dat de ontwikkelingen rond de pensioenen dramatisch zijn. Hij beseft nu dat de overspannen verwachtingen van de pensioenfondsbesturen over beleggingsrendementen niet realistisch zijn, dat premieverhoging niet uit te sluiten valt, dat de fondsen verplicht moeten worden hogere buffers aan te houden, en dat voortaan maar over reële pensioenen gesproken moet worden omdat nominale pensioenen een bedenksel zijn dat gepensioneerden alleen maar schijnzekerheid biedt. Ook eist de minister van de fondsen veel meer duidelijkheid in de richting van de verplichte deelnemers. Het werd een keer tijd allemaal. Tegelijk is de minister uitermate schimmig over de noodzaak gepensioneerden en jongeren die alle risico’s lopen eindelijk zeggenschap over hun eigen uitgestelde loon te geven. Lees de brief van 7 april 2010 van Donner aan de Tweede Kamer.

Tenslotte schrijft Kees de Lange zijn ergernis van zich af in een weblog getiteld ‘ABP Blues‘.

Dat zeggenschap van gepensioneerden en jongeren in de pensioenfondsen al 40 jaar door een kongsi van werkgevers en vakbonden wordt afgehouden is geen nieuws. Wel nieuws is dat CDA en PvdA zich onlangs weer eens hebben opgeworpen als de loophondjes van deze organisaties. Bij de bedrijfstakpensioenfondsen (waarvan ruim 80% van de werkenden en gepensioneerden verplicht deel uitmaken) lopen de werkgevers geen enkel risico maar hebben wel het hoogste woord. Dat de vakbonden representatief voor alle werkenden zouden zijn, geloven ook de eigen vakbondsleden al lang niet meer. Dat ze de gepensioneerden zouden vertegenwoordigen, is een sprookje uit ‘Duizend en één nacht’. Het verwerpelijke Kabouter PLOP amendement (zie weblog van 17 april 2010) wordt van harte gesteund door CDA minister Donner, zoals u uit zijn brief aan de Tweede Kamer kunt lezen.

Tenslotte de aanbevelingen van de commissie Don. Weliswaar geloven werkgevers en vakbonden tegen beter weten in dat de rendementen op beleggingen van pensioenfondsen in de toekomst op een onverminderd hoog niveau zullen blijven. Echter, zij zijn de enigen die dat nog geloven. Of zij lezen geen kranten over de financiële crisis, of de belangen om hun leden aan baantjes te blijven helpen staan helder denken in de weg. Zo verzinkt het Nederlandse pensioenstelsel in een moeras van illusies. De slachtoffers? De verplichte deelnemers die geen kant opkunnen. Lees wat de pensioenkoepels (u weet wel, die clubs die door u betaald worden en die consequent uw belangen negeren) over de problematiek te zeggen hebben.

Lees vooral ook hoe het pensioenfonds PGGM met de middelen en de belangen van gepensioneerden omgaat. In de Volkskrant van 28 april doet Yvonne van Dam op onnavolgbare wijze haar verhaal. De lezer van deze website zal er veel in herkennen. Helaas is haar relaas tekenend voor wat zich bij vrijwel alle bedrijfstakpensioenfondsen afspeelt.

De gevolgen van de ingrijpende financiële crisis van 2008 zijn nog niet verwerkt of een nieuw financieel debacle heeft zich al aangediend. Dit keer betaalt u als belastingbetaler de prijs voor jarenlange onrealistische politiek ten aanzien van Europa. Het uitbreiden van de Eurozone met landen die nauwelijks financiële discipline kennen en vervalsing van hun statistieken niet schuwen, zonder van te voren duidelijke sancties af te spreken, blijkt een politieke blunder met enorme economische gevolgen. De paniekerige reddingsoperatie op uw kosten levert de Europese Centrale Bank uit aan politici. De geldpersen draaien, de inflatie rijst de pan uit, en gepensioneerden die naar hun indexatie kunnen fluiten en hun koopkracht zien verdampen zijn de eerste slachtoffers. Kees de Lange schrijft er een weblog over onder de titel ‘Europa laat de geldpersen draaien’.

Al bij de introductie was de Euro zeer omstreden. Dat verbaast niet als men beseft dat het ging om een politiek project, waaraan harde economische overwegingen ondergeschikt waren. Hoewel dat natuurlijk ontkend wordt door de verantwoordelijke politici, is onze Nederlandse gulden tegen zeer ongunstige voorwaarden ingeruild tegen de Euro. Op 11 september 2009 publiceren Harry Geels en André ten Dam een artikel in Me Judice over deze zaak. Alsof dat niet erg genoeg was, worden nu de toch al ontoereikende regels van het stabiliteitspact verder opgerekt om het Griekse wanbeleid door landen die hun zaken beter op orde hebben te laten subsidiëren. André ten Dam betoogt op 18 april 2010 dat het hier om verdragsschending gaat. In een speciaal voor deze website geschreven beschouwing van 7 mei 2010 betoogt André ten Dam dat de Eurozone aan een grondige herstructurering toe is.

In het begin van de jaren 90 van de vorige eeuw is er ruim 30 miljard gulden, zo’n 15 miljard euro, ‘verdwenen’ bij het ABP, het grootste pensioenfonds van Nederland. Tot voor kort was onduidelijk waar dat geld echt gebleven was. Alle betrokkenen, zoals overheid, werkgevers en vakbonden, hielden de kaken stijf op elkaar en suggereerden dat er niets aan de hand was. Aan Hennie Kemner komt de eer toe de waarheid, ondanks veel tegenwerking, uiteindelijk boven tafel te hebben gekregen. Lees zijn ontluisterende relaas ‘Het ABP en het mysterie van de verdwenen miljarden’.

Als het ABP in het nieuws is, is het doorgaans in negatieve zin. Behalve natuurlijk als de eigen woordvoerders iets te melden hebben. Zo kwam in de Volkskrant van 12 mei naar buiten dat het ABP miljarden ‘belegd’ had in Grieks financieel zwerfvuil. Nu loopt het ABP bij de aanschaf van ondeugdelijke financiële producten meestal voorop, maar ditmaal wist de vicevoorzitter, Joop van Lunteren, te melden dat het ABP bestuur er niet zenuwachtig van was geworden. Wij wel, meneer Van Lunteren, wij wel.

In de ABVA-KABO, de ambtenarenbond van het FNV, rommelt het. Bij recente interne verkiezingen werd Xander den Uyl gewipt uit het dagelijks bestuur. U kent de kritiek van de NBP op deze bondsbons in zijn rol als ABP bestuurder. Daar vertegenwoordigt hij slechts een ondergeschikt deel van de werknemers en vrijwel geen gepensioneerden. Nu hebben zelfs zijn eigen leden het vertrouwen in hem opgezegd. Wanneer trekt Xander den Uyl de onvermijdelijke conclusie en stapt hij op bij het ABP? En laat hij Harry Borghouts gelijk meenemen.

En dan de eurocrisis, die met name voor gepensioneerden enorme risico’s met zich meebrengt omdat het te verwachten aanjagen van de inflatie de pensioenen zal uithollen, erger dan nu al het geval is. In de Volkskrant van 20 mei 2010 wordt door Marc Peeperkorn uiteengezet hoe het huidige stabiliteitspact (het woord alleen al) aan een ingrijpende revisie toe is. Onze gastcorrespondent André ten Dam, expert op monetair gebied, gaat tenslotte op zoek naar ‘De waarheid over de euro’.

Op maandag 22 maart 2010 was er een hoorzitting in de Tweede Kamer over de pensioenproblematiek. De lobby machine draait dus op volle toeren. Zo is het ABP met een ‘plan’ gekomen om de deelnemersraad de bevoegdheid te geven het bestuur naar huis te sturen. De NBP voorzitter meent dat dit voorstel een wassen neus is. In zijn weblog ‘Pensioenpoppenkast’ gaat Kees de Lange er uitgebreider op in.

In de landelijke pers komen werkgevers en vakbonden, zelf de spreekwoordelijke vertegenwoordigers van deelbelangen, weer met hun grijsgedraaide riedel dat behartigers van deelbelangen niets te zeggen moeten hebben in fondsbesturen. Het Alternatief Voor Vakbond (AVV) komt gelukkig met een onderbouwd tegengeluid. En als klap op de vuurpijl komt demissionair minister Donner op 23 maart met een brief waarin hij het met niemand eens is, maar evenmin duidelijk aangeeft wat hij dan wel wil. Dat schiet dus lekker op allemaal. En alsof dat nog niet erg genoeg is, trekt CDA-goeroe Lars Bovenberg weer eens een paar blikjes plannen open die zoals altijd negatief voor gepensioneerden uitpakken, zoals het eigen huis als spaarpot.

Pensioenfondsen laten u graag geloven dat het allemaal uit-ste-kend gaat en binnenkort uw volledig geïndexeerde pensioen weer op uw rekening zal worden bijgeschreven. Deze door de Vereniging Bedrijfstakpensioenfondsen onder leiding van directeur Gerard Riemen georkestreerde misleiding, en nog wel op uw kosten, wordt met de dag ongeloofwaardiger.

Weblogs zijn een goed middel om actuele ontwikkelingen onder de loep te nemen en op de voet te volgen. Op het gebied van financiën en pensioen is er aan materiaal tegenwoordig geen gebrek. Kees de Lange schrijft erover in zijn nieuwe weblog ‘Gekke Henkie’.