Vrijdag 27 januari 2023 NRC.
(reactie Wilma Berkhout)
De pers en pensioensector/pensioen industrie zeggen dat het paradoxaal is dat de pensioenen ondanks verliezen en fenomenale betalingen vanwege rentederivaten aan banken door de pensioenfondsen (130 milard(!!), maar iets minder dan 1/3 (!) van onze staatsschuld in een paar maanden vanwege de stijgende rente), de pensioenfondsen er volgens de PW 2007 en het bijbehorend FTK gezond en goed voorstaan.
1) Niemand uit de sector of van DNB heeft de afgelopen 14 jaar het woord "paradoxaal" in de mond genomen, toen de pensioenvermogens tot grote hoogten (2000 miljard) stegen bij een dalende rente. Het mantra was steeds: "het gaat slecht met de pensioenfondsen" en velen uit de pensioensector met Klaas Knot voorop pleitte hartstochtelijk dat er nu eindelijk maar eens gekort moest worden vanwege het feit dat de dekkingsgraden onder de 105 % gleden.
Dat bij 2000 miljard in kas en ongeveer 35 miljard aan pensioenuitkeringen per jaar (geleidelijk in de komende 60 jaar dus). Gegeven dat er ook nog premies (40 miljard per jaar) betaald worden en echte rendementen gemaakt worden, raakt dat geld niet op.
Het verbaast me dat al die jaren niet naar de echte oorzaak is gekeken: artikel 126 lid 2a van de Pensioenwet 2007 (waarderen van de verplichtingen op "marktwaarde") en de koppeling daaraan in het Besluit Financieel Toetsingskader: Paragraaf 2, artikel 2, lid 2 waar staat dat die "marktwaarde" bestaat uit de rentetermijnstructuur bepaald door DNB. De rente wordt door DNB met een formule op de risicovrije rente voor (korte termijn ) aandelenopties bepaald.
Hier zit de oorzaak van de "paradox".
Deze paradox kun je simpel repareren door meer naar de werkelijkheid en het wezen van onze pensioenen te kijken. Het niet fictief te behandelen als een financieel product, want dat is het niet. Het is een lange termijn spaarsysteem, waarbij met de inleg zo goed mogelijk belegd moet worden. Dus kan een voorzichtige inschatting van een verwacht rendement, een vaste (in de tijd regelmatig te evalueren) rekenrente. Zo simpel is het. Zo gebeurt het ook als je gaat beleggen. Overigens mag er voor de premies WEL een verwacht rendement (nu zo'n 2,8 %) gebruikt worden, zodat die per definitie te laag zijn ten opzichte van dezelfde verplichting.
Maar in plaats daarvoor de lekke band met een plakkertje te repareren en voor de witte vlekken (ZZP-ers en werknemers, die geen pensioen opbouwen, hetgeen het gevolg is van onze arbeidsmarkt en niet van ons pensioenstelsel!) een goede oplossing te zoeken, komt er een oplossing uit de pensioensector/pensioenindustrie en DNB en kennelijk dan dus onze wetgever, in de vorm van een dure geldverslindende auto, die overigens een uitermate ingewikkelde motor heeft die niet uitontwikkeld is, en duur in onderhoud, en die géén oplossing biedt voor de witte vlekken en het door grote groepen niet opbouwen van een pensioen. Hetgeen wél de bedoeling is van het pensioenakkoord.
De vergelijking is van Rob de Brouwer (zie zijn pensioenfeiten.nl)
Wat is hier aan de hand? Een onnodig schathemeltje duur (tussen de 70 en 100 miljard ten koste van de (toekomstig) gepensioneerden) onaf product met meer dan 1000 pagina's voorschriften in grote snelheid langs het parlement loodsen?
Met als resultaat dat je niet van de paradox af bent, maar er naast
een permanente schommeling van je pensioen op de beurs erbij krijgt.
Maar goed, mij wordt niets gevraagd. Ik krijg dit verplicht tegen inlevering van mijn huidige pensioen in de maag gesplitst. Verboden colportage zou mijn moeder zeggen.
1) Niemand uit de sector of van DNB heeft de afgelopen 14 jaar het woord "paradoxaal" in de mond genomen, toen de pensioenvermogens tot grote hoogten (2000 miljard) stegen bij een dalende rente. Het mantra was steeds: "het gaat slecht met de pensioenfondsen" en velen uit de pensioensector met Klaas Knot voorop pleitte hartstochtelijk dat er nu eindelijk maar eens gekort moest worden vanwege het feit dat de dekkingsgraden onder de 105 % gleden.
Dat bij 2000 miljard in kas en ongeveer 35 miljard aan pensioenuitkeringen per jaar (geleidelijk in de komende 60 jaar dus). Gegeven dat er ook nog premies (40 miljard per jaar) betaald worden en echte rendementen gemaakt worden, raakt dat geld niet op.
Het verbaast me dat al die jaren niet naar de echte oorzaak is gekeken: artikel 126 lid 2a van de Pensioenwet 2007 (waarderen van de verplichtingen op "marktwaarde") en de koppeling daaraan in het Besluit Financieel Toetsingskader: Paragraaf 2, artikel 2, lid 2 waar staat dat die "marktwaarde" bestaat uit de rentetermijnstructuur bepaald door DNB. De rente wordt door DNB met een formule op de risicovrije rente voor (korte termijn ) aandelenopties bepaald.
Hier zit de oorzaak van de "paradox".
Deze paradox kun je simpel repareren door meer naar de werkelijkheid en het wezen van onze pensioenen te kijken. Het niet fictief te behandelen als een financieel product, want dat is het niet. Het is een lange termijn spaarsysteem, waarbij met de inleg zo goed mogelijk belegd moet worden. Dus kan een voorzichtige inschatting van een verwacht rendement, een vaste (in de tijd regelmatig te evalueren) rekenrente. Zo simpel is het. Zo gebeurt het ook als je gaat beleggen. Overigens mag er voor de premies WEL een verwacht rendement (nu zo'n 2,8 %) gebruikt worden, zodat die per definitie te laag zijn ten opzichte van dezelfde verplichting.
Maar in plaats daarvoor de lekke band met een plakkertje te repareren en voor de witte vlekken (ZZP-ers en werknemers, die geen pensioen opbouwen, hetgeen het gevolg is van onze arbeidsmarkt en niet van ons pensioenstelsel!) een goede oplossing te zoeken, komt er een oplossing uit de pensioensector/pensioenindustrie en DNB en kennelijk dan dus onze wetgever, in de vorm van een dure geldverslindende auto, die overigens een uitermate ingewikkelde motor heeft die niet uitontwikkeld is, en duur in onderhoud, en die géén oplossing biedt voor de witte vlekken en het door grote groepen niet opbouwen van een pensioen. Hetgeen wél de bedoeling is van het pensioenakkoord.
De vergelijking is van Rob de Brouwer (zie zijn pensioenfeiten.nl)
Wat is hier aan de hand? Een onnodig schathemeltje duur (tussen de 70 en 100 miljard ten koste van de (toekomstig) gepensioneerden) onaf product met meer dan 1000 pagina's voorschriften in grote snelheid langs het parlement loodsen?
Met als resultaat dat je niet van de paradox af bent, maar er naast
een permanente schommeling van je pensioen op de beurs erbij krijgt.
Maar goed, mij wordt niets gevraagd. Ik krijg dit verplicht tegen inlevering van mijn huidige pensioen in de maag gesplitst. Verboden colportage zou mijn moeder zeggen.
Lees hier het artikel in de NRC